Frankfurt’da 1 Mayıs
Bütün dünyada, 1 Mayıs işçi sınıfının birlik, dayanışma ve mücadele günü olarak kutlandı. Her ülkede, o ülkenin siyasal gündemi ile ilintili olan sorunlar, istekler öne çıktı. Örneğin Fransa’da yeni çıkarılan emeklilik yasası, Almanya’da ücret artışı talepleri gibi. Halbuki paylaşım savaşlarının yoğunlaştığı, nüklüer savaş olasılığının yükseldiği, silahlanma yarışının arttığı ve buna bağlı olarak halkların yoksullaştığı bir dönemde, anti-kapitalist, anti-emperyalist karakterli, barış istemlerinin ve barış hareketinin bütün sınıf ve katmanları kapsayarak 1 Mayıs gösterilerine damga vurması beklenirdi. Ama öyle olmadı. İzlediğim kadar bütün dünyada barış talebi ve savaş karşıtı duruş çok cılız kaldı.
Bu yılki 1 Mayıs gösterilerinde, neoliberal ekonomi politikalarına karşı kamuculuğun savunulması babında özelleştirmelerin durdurulması ve özelleştirilenlerin tekrar kamuculaştırılması talebi de gündeme gelmedi. 1 Mayıs gündemini konjonktürün öne çıkardığı yerel sorunlar işkal etti.
Birlik, dayanışma ve mücadele günü olarak daha önceki 15-20 yıla göre daha kitlesel bir katılımla Frankfurt’da kutlanan 1 Mayıs, önceki kutlamalardan bu yönüyle farklı idi. Ama sadece bu yönüyle. Sendikalar (ver.di, İG Metal) partiler (DKP, SPD vs) hareketler (antifa gibi), göçmen kökenli parti ve hareketler (TKP-ML, sol parti, Tamil Elam kaplanları gibi) katıldı. Coşkulu bir kitle olduğu da kısmen söylenebilir.
Neden böyle sorusuna şöyle cevap verilebilir: İşçi sınıfı ve ezilen halklar, işçi sınıfının ideolojik-politik öncülüğünde ve onun partisinde kendisi için sınıf olarak örgütlenip mücadele etmediğin de olacak olanlar, bugün olanlardır. Burjuva ideolojilerinin ve partilerinin peşine takılarak kendi aleyhine olan herşeyi destekler. Karşılığında yoksullaşır, sömürülür, başka milliyetlerden sınıf kardeşleri ile savaştırılır. Değeri tükettiği ile sınırlıdır.
www.duvaryazisi.org /Frankfurt